Wesley Vissers

Grote inspirator voor Wesley was zijn vader. Breed en sterk. Wat zijn vader kon, kon Welsey ook. In de sportschool zag en merkte hij pas wat je daarvoor moest over hebben.

Een top-bodybuilder zag in Wesley een groot podiumtalent en nam hem op sleeptouw.

‘Natuurlijk was ik bij de eerste keren podiumschuw. Als je dan bij die trap staat te wachten tot je op moet, komen de zenuwen. Je weet dat er straks honderden mensen naar jou staan te kijken. Maar als je op het podium staat is dat weg. Dan focus je je op de perfectie, je routine, je poses. Als dat goed gaat kun je er ook echt van genieten.

Na de eerste keer op dat podium won ik meteen alles wat er te winnen viel. Toen wist ik het: hier ben ik voor gemaakt, dit is mijn passie.

Tijdens het ‘offseason’ ga je ‘groeien’. Je kijkt dan naar je vorige prestaties en weet wat je moet verbeteren. Je moet dan vertrouwen hebben in het proces, soms weet je niet of je de juiste keuzes maakt. Hoe dichter bij de volgende stip aan de horizon, hoe beter het gaat. In de laatste dagen voor een volgende wedstrijd moet ik dan mijn koolhydraten verzadigen, dan heb ik geen kracht meer over. Als ik dan met mijn moeder in de supermarkt loop, kan ik haar niet bijhouden. Dat is heftig, dat is afzien.

Vaak zeggen mensen ook dat je egoistisch moet zijn als topsporter. Dat klopt ook wel. Ik moet vaak egoistische keuzes maken om alles eruit te halen wat er in zit.

Gedurende de lange voorbereiding naar een wedstrijd, heb je een streng dieet. Je moet in alles letten op je voeding. Als dan de wedstrijd voorbij is, komt de ontlading. Voor mij is dat een vast ritueel. Met familie en vrienden zoeken we dan het beste restaurant op in de buurt en genieten samen van het lekkerste eten en de herinneringen aan de weg naar het succes.’